Op 8 augustus 1956 hingen 262 kledingstukken aan kapstokken in het magazijn van de kolenmijn in Marcinelle. Ze waren van 262 mijnwerkers, veel van hen Siciliaanse immigranten, op zoek naar fortuin. Ze overleden door de brand die uitbrak in de mijn, in hun werkoveralls. Geen van hen kwam zijn kleren weer halen. De voorstelling vertelt over de dromen en de hoop in een nieuwe toekomst in België, de vreselijke momenten van de ramp in Marcinelle en de gevolgen voor het leven van de overlevenden en hun families. Het verhaal komt tot leven door de dialogen tussen Turi (Alessandro Idonea), zijn vriend en verhalenverteller Antonio (Salvo Disca), gedwongen om naar België te emigreren om aan de honger te ontsnappen, en “de vrouw” (Manuela Ventura), de stem van de vrouwen van de immigranten die wachtten op het nodige geld om de ‘reis van hoop’ aan te gaan.